یکی از ایرادات بزرگ سیستم های نسل گذشته،عدم توانایی تحلیل یا درک محتوای تصاویر یا صحنه های گرفته شده از دوربین های نظارتی بود که این گونه سیستم های وابسته به اپراتورر انسانی بودند و توانایی محدودی در جستجو داشتند و در نتیجه امکان عکس العمل های فوری را غیر ممکن می ساخت.برای رفع این مشکلات،افزودن توانایی تحلیل و درک محتوای تصاویر دوربین ها و رفتارهای اشیاء متحرک در صحنه های تحت نظارت می توانست راه گشا باشد. واژه هوشمندی در سیستم های نظارت تصویری برای اولین بار در تشخیص حرکت توسط دوربین ،آغاز فرایند ضبط،ایجاد هشدار و یا تحریک یک دستگاه جانبی ارائه شد.ابتدا این تشخیص توسط حسگرهای PIR موجود در دوربین بود که با پیشرفت پردازشگرهای دوربین مدار بسته این امر به یکی از قابلیت های دوربین ها تبدیل شد.از این هوشمندی اولیه چند سالی بیش نمی گذشت که شرکت های بزرگ اقدام به تقویت پردازشگر های دوربین های خود نموده اند و به پشتوانه آن قابلیت های زیادی همچون تشخیص حرکت در زمینه ، شمارش ، دیوار مجازی و غیره،به دوربین ها افزوده شده است که گاها تاثیر مستقیم بروی کیفیت تصویر داشته است.البته در حال حاضر سازنده ها این قابلیت ها را در دوربین های حرفه ای خود ارائه نموده اند. جهت مبحث هوشمند سازی دوربین های مدار بسته ،برخی از شرکت ها استاندارد های برنامه نویسی برای شرکت های متخصص در زمینه پردازش تصویر ایجاد کرده اند به نحوی که برنامه نویسی جهت این امر به صورت ماژولار انجام شود. این امکانات تا حدودی راهگشای نیازهای جدید در سیستم های نظارتی شده است.مبحث تشخیص و جلوگیری ازبروز اتفاقات و همچنین مقوله های آماری در حوزه مدیریت یا مبحث سیستم های دوربین مدار بسته پیوندی کاربردی ایجاد کرده است.در ادامه به بررسی چندین مورد به صورت دقیق پرداخته و مزایا و معایب استفاده از آن ها ذکر می شود.

ادامه مطلب